Sigortacılık güvene dayanan bir sistemdir. Bir toplumda sigorta fikri, mutlak sonuçlar alınabildiği ölçüde yerleşip, gelişebilir. Bunun sağlanması amacı ile sigorta şirketlerinin mali ve teknik bakımdan sağlam bünyeye sahip olup olmadıkları devlet tarafından gözetime tabi tutulmaktadır. Bu gözetim, öncelikle sigortalıların ve tasarruf sahiplerinin korunması amacıyla şirketlerin mali yeterliliğinin sürekli olarak izlenmesine dayanır. Zira, herhangi bir sigorta firması sermaye ve aktiflerini yeterli ve güçlü bir seviyeye çıkaramıyorsa, denetim otoritesi acilen ve erken süreçte müdahale edebilmelidir. Gelişmekte olan bir sektörün, kamu yararı dikkate alınarak devlet eliyle denetlenmesi, düzenlemelerin kamu idaresi eliyle yapılması, normaldir. Bu gözetim ve denetimin geniş kitlelerin menfaatlerinin söz konusu her sektörde tesisi devlet olmanın bir gereğidir.
Ancak, devletin sigortacılık sektörü ile ilişkilerinin, denetleyen-denetlenen, düzenleyen-düzenlemelere uyan taraflar şekliyle sınırlı olamaması, altı çizilmesi gereken bir olgudur. Zira devletin kendi menfaatlerinin sigortalanması noktasında ne yönde hareket ettiği, incelenmeye değer bir konudur. Devlet, bünyesindeki kamu kurum, idare ve kuruluşlarının sigortalanabilir menfaatleri risklere karşı sigorta ettirilmekte midir? Bu hizmetin temini noktasında kamu alımları sistemi çerçevesinde hareket etmesi gereken kurum ve idareler sigorta için kaynak ayırabilmekte midirler? İhale yoluyla temin edilmesi gereken kamu ihtiyaçları içinde sigortanın yeri ve önemi nedir? Buna yönelik durum tespitinde ne gibi verilerden faydalanmak mümkün olabilir?
Eskiden beri var olan, gücü köklerinden gelen; sebatkar